Żyję w kraju w którym poczucie humoru nie cieszy się poważaniem. Próżno szukać w Polsce zrozumienia dla wybitnych artystów, autorów, filmowców i twórców rozchwytywanych przez resztę świata. U nas panuje zaścianek z kadzidłem, średniowiecze przeplatane z niewiedzą, głupotą i brakiem inteligencji potrzebnej jeśli nie do zrozumienia satyry, to chociaż podejścia do niej z dystansem. Dorota Nieznalska, Martin Kippenberger czy Maurizio Cattelan nie mają czego szukać w Polsce. Niedawne wydarzenia pokazały, że również Rodrigo Garcia jest w RParafialnej persona non grata.
Sztuka "Golgota Picnic" pochodzącego z Argentyny dramaturga doprowadziła do pasji tzw. środowiska katolickie, gotowe powiesić na najbliższej latarni uznanego w świecie artystę. Śmieszne jest, że ogromna większość protestujących, podjudzanych przez katolickich biskupów, spektaklu nie widziała na oczy! Pisali o tym bluźnierstwie w internecie nasi dziennikarze- to najczęściej krzyczana przez radiomaryjne babcie, odurzonych sterydami młodzianów i zwolenników PiS opinia. Może to i lepiej, że nie widzieli spektaklu na oczy, bo zgłupieliby jeszcze bardziej? Kultura i sztuka jest, jak się okazuje, dla wybranych, ale na pewno nie dla katoprawicowego widza. Dla niego toruński milioner, ślubujący ubóstwo zakonnik Rydzyk, serwuje płytkie, nienawistne seanse badziewia w swoich mediach i… to im wystarcza. Nie jest im potrzebny ktoś taki, jak Garcia: uhonorowany w 2009 roku Europejską Nagrodą "Nowe Rzeczywistości Teatralne" przyznawaną artystom, którzy wytyczają nowe szlaki refleksji i ekspresji we współczesnym teatrze. Tyle że katooszołomy współczesności nie rozumieją, o przyszłości nie myślą oglądając się w przeszłość.
Zastanawiam się, czy katoprawica kompletnie już zidiociała i skretyniała, czy to raczej ostatnia prosta lub zakręt przed nią? Nikt nikogo nie zmusza do oglądania, słuchania i brania udziału w spektaklu rzekomo obrażającego jakieś bliżej niezdefiniowane „uczucia religijne”. Tępym i niezbyt inteligentnym widzom, oczywiście spod znaku katoprawicy, przeszkadzało będzie zawsze nie tylko „Ostatnie kuszenie Chrystusa”, ale i pełna fantazji „Stawka większa niż życie”. Zadziwiające, że tak wybiórczo traktujący tzw. naukę społeczną kościoła katolickiego, wskazówki papieża, Pismo Święte dosłownie interpretują sztukę teatralną nie poświeciwszy nawet czasu do jej obejrzenia. O czym to świadczy? Czy nie o tym, że protestujący w Poznaniu wyborcy katoprawicy albo nie potrafią korzystać z szarych komórek, albo ich nie posiadają. Możliwe, że zabiła ja katolicka, radiomaryjna propaganda, sieczka lansowana przez katooszołomskie media. Widać nie zrozumieli, że nie wszyscy Polacy, również katolicy, muszą i chcą oglądać "święte" obrazy, "cudowne" źródełka, relikwie JPII, twórczość tegoż, procesje, "Pasję" Gibsona itp.
Kto wygrał w Poznaniu, pytają mnie znajomi? Nikt nie wygrał, przegrała mądrość, zdrowy rozsądek, poczucie humoru i polska Konstytucja. Ona przede wszystkim! Władze Poznania, z prezydentem miasta na czele, nie zachowały bezstronności w sprawach przekonań religijnych, światopoglądowych i filozoficznych i nie zapewniły swobody ich wyrażania w życiu publicznym. Złamano za to prawo reżysera, aktorów i widzów do wystawienia, brania udziału w sztuce i oglądania jej. Dziwię się organizatorom, jak również prezydentowi Grobelnemu, że uzbrojony w Konstytucję nie stawił czoła głupkowatym proboszczom, przeżartym pychą biskupom i niedouczonym babciom. Tu nie było przekroczenia granic smaku artystycznego, bo go być nie mogło z jednej, prostej przyczyny: wybitny, wolny artysta nie zna słowa granica. Nie istnieje coś takiego, istnieje cenzura, oczywiście katolicka. Sztuka zawiera treści pornograficzne, obrażające katolików? Zabawne, ale ci sami katolicy nie protestowali, kiedy prowadził ich molestujący w przeszłości kleryków Juliusz Paetz?
Słyszę o porozumieniu na linii Leszek Miller- Janusz Palikot, TR-SLD. I dobrze! Najwyższa pora zakopać topór wojenny, zakończyć prawienie złośliwości pod swoim adresem, bo wyborcy obu partii są już zmęczeni bezsensowną szarpaniną na lewej tronie sceny politycznej. Porozumienie i współpraca to nie wchłonięcie jednej partii przez drugą, ale i tego zdają się nie rozumieć nie tylko wyborcy, ale i politycy katoprawicy. I lewica, i TR, i inne partie przeciwne rządom katoprawicy mają w ręku oręż: afera taśmowa, deptane prawo obywateli do prywatności, szał katoprawicowych talibów prowadzonych przez skompromitowanych biskupów na dżihad, padających plackiem przed biskupami polityków, chcących religijnością na pokaz zasłonić swoje draństwa i dyletanctwo. Wybory do parlamentu niebawem, sztuką byłoby przegrać je przy tak sprzyjającym klimacie!
Jeśli masz czas i ochotę, kliknij i wypromuj. Dzięki!:)
